فیض احمد فیض
شهرت : فیض
تاریخ ولادت: 13 فوریه 1911
محل ولادت: سیالکوت، ایالت پنجاب
وفات: 20 نوامبر 1984
محل وفات: لاهور پاکستان
فیض احمد فیض یکی از مشهورترین شعرای اردو زبان معاصر است که توانسته نظر جامعه پاکستان و شبه قاره را به سمت اشعار خود جلب کند. او از جمله شعرایی است که به دلیل داشتن رگه های سیاسی در اشعار خود با سرکوب از سوی جناح حاکم مواجه شده است.
فیض احمد تحصیلات ابتدایی خود را در شهر زادگاهش یعنی سیالکوت سپری کرد. او سپس کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه دولتی لاهور دریافت کرد.
دوران جوانی فیض احمد با جنبش های مسلمانان ضد استعمار انگلیس و هم پیمانان هندوی آنها مصادف شد. او که به عنوان یک مدرس زبان انگلیسی در کالج امریتسر فعالیت می کرد از زبان شعر برای بیان روحیات آزادی خواهانه و مبارز خود بهره می گرفت.
اولین مجموعه شعر فیض احمد در سال 1939 با نام «نقش فریادی» منتشر شد. این کتاب برای او شهرتی فراوان به ارمغان آورد. در آن زمان فیض احمد سردبیری نشریه ای به نام «آداب لطیف» را به عهده داشت.
او یک سال بعد یعنی در سال 1940 شروع به تدریس در کالج بازرگانی شهر لاهور کرد. فیض احمد در این دوره که با جنگ جهانی مقارن بود به ارتش پیوست.
پس از استقلال پاکستان در سال 1947 او سردبیر نشریه «امروز» شد. او که در جنبش های اجتماعی نیز حضوری فعال داشت به سرعت رئیس اتحادیه کارگران شد. او یک بار نیز در پاکستان دستگیر و زندانی شد.
دومین مجموعه شعر او یعنی «دست صبا» یادگار دوران زندانی شدن او در شهر حیدر آباد است. فیض اشعار خود را با غزل شروع کرد و سپس به نظم روی آورد. غزلیات فیض به زبان های مختلف جهان ترجمه شده است و کمتر پاکستانی دیده می شود که یکی از اشعار او را حفظ نباشد.
او در محافل علمی نیز چهره ای شناخته شده بود و در سال 1962 توانست جایزه صلح لنین را از آن خود کند.
از فیض احمد فیض مجموعه های شعری نقش فریادی، دست صبا، زنده نما، دست ته سنگ، سر وادی سینا، شام شهر یاران، قلب من مسافر من، و مجموعه تمام اشعار او به نام «نسخه های وفا» بر جای مانده است.
برای کسب اطلاعات بیشتر کتاب حکایت ملک خداداد را مطالعه نمایید.