اسلام در شبه‌قاره
تمام مطالب این بخش از کتاب پاک سرزمین اقتباس شده است؛ نخستین بار در عصر خلفای راشدین پای اسلام به شبه‌قارّه باز شد و یورشهای نظامی که صورت گرفت، به همراه حضور بازرگانان مسلمان در سواحل جنوبی پاکستان کنونی سبب شد تا مردم رفته رفته با اسلام آشنا شوند. تاریخ خبر از حملاتی میدهد که در عصر خلافت امویان و بخصوص زمان حجّاج بن یوسف ثقفی صورت گرفته است. قدرت مسلمانان در این منطقه هم‌زمان با حکومت بنی عبّاس با چالشهایی روبه‌رو بود و با ضعیف شدن این سلسله، شورش در برخی مناطق ایالت سند کنونی که اسلام به آن راه یافته بود، افزایش پیدا کرد.
در سال 1001میلادی محمود غزنوی حمله‌ی بزرگی را به شبه‌قارّه شروع کرد و فتوحات زیادی را کسب کرد به گونه‌ای که بخش بزرگی از شبه‌قارّه به تصرّف غزنویان درآمد. سپس سلسله غوریان کار غزنویان را ادامه دادند و در سال 1192 میلادی یکی از بردگان غوریان به نام قطب الدّین ایبک دهلی را فتح کرد. از آن تاریخ به بعد حکومت های مسلمان یکی پس از دیگری دهلی را مرکز حکومت خود قرار دادند.
درخلال سال های 1218 تا 1255 میلادی که لشکر خون‌ریز مغول شمشیر قتل و غارت بر سر ایران میگرداند، هزاران هزار ادیب، دانشمند، فیلسوف، بازرگان و هنرمند ایرانی شبه‌قارّه را سرزمینی امن یافتند و راه هجرت در پیش گرفتند. حاصل این هجرتهای پُربرکت این شد که طنین آزادی‌بخش اسلام به گوش مناطق دورافتاده‌تر نیز رسید. به عنوان مثال میتوان از هجرت میر سیّد علی همدانی در حوالی سال 1350 میلادی نام برد. ماحصل سفر پُربرکت او به شبه‌قارّه این شد که در کشمیر و گلگیت-بلتستان بسیاری شرک و کفر را کنار گذاشته و یکتاپرست شدند. آثار سفر این عارف ایرانی هنوز هم در جای جای این مناطق دیده میشود.
جهت کسب اطلاعات بیشتر و دستیابی به مستندات کتاب پاک سرزمین را مطالعه کنید.