مرز واگا Wagah Border
مسابقه فریادها
واگا تنها نام یک مرز مشترک میان هند و پاکستان نیست بلکه آئین ویژه آن که باعث حضور دهها هزار نفر می شود علت اصلی شهرت آن است. در کتاب حکایت ملک خداداد توصیف این مرز چنین آمده است:
مرز واگا (Wagah) در 22 کیلومتری شرق لاهور واقع شده و تا شهر امریستار هند نیز 32 کیلومتر فاصله دارد، اینجا نقطه صفر مرزی میان هند و پاکستان است و مشهورترین مرز مشترک دو کشور نیز به حساب می‌آید. اگر بگوئیم واگا تبدیل به آوردگاهی شده که دو کشور داشته های خود را به رخ دیگری می‌کشند چندان گزافه نگفتیم در هر صورت با عبور از دروازه‌ای که نام آزادی بر روی آن نوشته شده می‌توانیم دو ستون که لفظ جلاله الله با خط طلایی بالایی آن کار شده است را مشاهده کنیم و البته دروازه‌ای را که آخرین نقطه رسمی کشور پاکستان است.
فاصله بین دروازه آزادی تا درب مرزی چند صدمتر است ولی چیزی که توجه تو را به خود جلب خواهد کرد صندلی‌هایی است که دو طرف چیده شده‌اند و این فضا را شبیه استادیوم کرده است، در فاصله‌ای نه چندان دور دقیقا همین فضاسازی را در خاک هند مشاهده خواهی کرد، ولی به راستی چرا مرز دو کشور این‌گونه طراحی شده است؟ برای یافتن پاسخ سوالت بایستی ساعاتی منتظر بمانی، همزمان با نزدیک شدن غروب آفتاب سیل جمعیت را مشاهده می‌کنی که به سمت مرز کشورشان حرکت می‌کنند، آن‌ها برای عبور از مرز نمی‌آیند بلکه قرار است صندلی‌هایی که تعجبت را برانگیخته بودند پُر‌کنند، اغراق نکرده‌ایم اگر بگوئیم حساس‌ترین مسابقات فوتبال جهان هم چنین شور و غرور حماسه آفرینی را خلق نمی‌کنند، همان‌طور که جایگاه حضار پر می‌شود صدای شور انگیز ترانه‌های ملی دو کشور به گوش می‌رسد و حضار با تمام توان نعره زنده باد را پس از شنیدن نام کشورشان فریاد می‌زنند.در سوی پاکستان که حضور داریم پرچم‌های سبز رنگی را مشاهده می‌کنیم که نشان از عشق مردم به ملک خداداد دارد و آن را با شوری وصف ناپذیر در فضا می‌رقصانند و فریاد الله اکبر سر می‌دهند.
دقایقی بعد نیروهای نظامی و گارد ویژه تشریفات مرزی نیز وارد میدان می‌شوند، مردم این نظامیان را مانند قهرمآن‌های ورزشی تشویق می‌کنند، وآنان نیز تمام انرژی خود را برای نشان دادن قدرت و صلابت کشورشان درگام‌های کوبنده خود سرازیر کرده و زمین را زیر نعره‌های خود می‌لرزانند. آرایش نیروهای تشریفاتی دو کشور به قدری خاص است که نمی‌توان نظیر آن را در جای دیگری یافت، در بخش پاکستان لباس‌های سیاه رنگی را به تن نظامیان می‌بینی که هیبت آنان را دو چندان می‌کند، آنان حین انجام مراسم کوچکترین لبخندی نمی‌زنند و حین قدم زدن اوج گرفتن گام‌ها را تا فراز سرشان بالا می آورند تا آمادگی بالای خود را به نظامیان آن سوی مرز نشان دهند.
تمام این مراسم حدود نیم ساعت طول خواهد کشید ولی مردم برای تماشای این ویژه برنامه و تشویق نظامیان کشورشان از ساعت‌ها قبل خود را به مرز واگا می‌رسانند، پس از دقایقی نیروهای تشریفات آماده بستن مرز مشترک می‌شوند و اصلی‌ترین قسمت برنامه که پائین آوردن پرچم کشور است همزمان آغاز می‌شود، چند نفر از نیروهای تشریفاتی دو کشور روبروی هم می‌ایستند و با صدای شیپوری مشترک پرچم‌ها به صورت مورب پائین آورده می‌شود، آرام و همزمان.
آخرین مرحله این مراسم بستن مرز است و فرماندهان نیروهای تشریفات دو کشور ضمن دست دادن به هم از نقطه صفر مرزی خارج می‌شوند تا مرز بسته شده و برای بازگشایی در صبح روز بعد آماده شود. این مراسم پر از هیجان هر روز برگزار می‌شود ولی در روزهای خاصی مانند روز استقلال پاکستان یا روز تولد محمد علی جناح پیدا کردن صندلی خالی کار بسیار سختی است و باید از ساعت‌ها قبل خود را به واگا رساند.
برای آشنایی بیشتر با این منطقه و مناطق مجاور آن کتاب حکایت ملک خداداد را بخوانید.
